رای شماره 264 الی 287 هیات عمومی دیوان عدالت اداری با موضوع تاخیر یا عدم ارسال تقاضای مستخدم

رأی شماره 264 الی 287 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با موضوع تأخیر یا عدم ارسال تقاضای مستخدم به هیأت ممیزه نافی حق مستخدم نیست و تشخیص و احراز آن در صلاحیت هیأت ممیزه می‌باشد

شماره هـ/88/980
تاریخ دادنامه: 24/4/1392         شماره دادنامه: 264 الی 287
کلاسه پرونده: 88/980ـ 89/411ـ 90/895، 244، 133، 108، 13ـ 91/468ـ 92/355، 330، 329، 328، 327، 326، 294، 293، 292، 291، 290، 289، 288، 287، 285، 284
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری

شکات: آقایان 1ـ خیراله کهریزی 2ـ اسماعیل دیانت 3ـ لطیف پناهی کلاشی 4ـ علی اصغر شـعبانی 5 ـ فریدون فرحـناکی 6 ـ فرشیـد مبسم 7ـ منصـور مؤمنی 8 ـ میراحمد حسینی نقی دیزج  9ـ حسین حاصلی راد 10ـ نعمت موسایی ابوخیلی

11ـ مسعود اکبری 12ـ رضا اشرفی 13ـ رامین مرادی 14ـ ابوالقاسم حیدری 15ـ محمدرضا ایزدی 16ـ عبدالرضا حسینی فر 17ـ حمزه ورزشکار 18ـ شهریار احمدیان 19ـ داریوش آذرنوش، خانمها 20ـ پروین روحنواز 21ـ اعظم سعیدی نژاد و 22ـ شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران 23ـ معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی ریاست جمهوری

موضوع شکایت و خواسته: اعـلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری
گردش کار: اعلام‌کنندگان تعارض مدعی شده‌اند که شعب دیوان عدالت اداری در رسیدگی به دادخواست اشخاص به خواسته بهره‌مندی از فوق‌العاده ویژه کارشناسان موضوع طرح مسیر ارتقای شغلی، آراء معارض صادر کرده‌اند. نامبردگان رفع تعارض و صدور رأی وحدت رویه را خواستار شده‌اند.
گردش کار و مشروح آراء به قرار زیر است:

آراء مربوط به وارد دانستن شکایت

الف: شعبه یازدهم دیـوان عدالت اداری در رسیـدگی به پرونده‌های شماره 11/88/1286 و 11/87/1305 و 11/87/1299 با موضوع شکایت آقایان داود شمالی، رسول آقایی متین و سیدمحمدسلیم بهرامی به طرفیت اداره کل امور کارکنان راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه های شماره 489 ـ 1/4/1389، 523 ـ 30/4/1388، 698 ـ 11/6/1388، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

حسب محتویات پرونده نظر به این که مطابق لایحه دفاعیه طرف شکایت ثبت شده به شماره 749 ـ 27/3/1388 شاکی صرفاً با لحاظ رعایت سهمیه مقرر در مصوبه هیأت وزیران به شماره 25703 ـ 23/5/1381 از سوی هیأت ممیزه واجد شرایط جهت برخورداری از مزایای طرح ارتقای شغلی کارشناسان، مدیران و... نشده است در حالی که به موجب اصلاحیه ردیف 6 مصوبه موصوف طی مصوبه شماره 98520/1802ـ 29/7/1386 موضوع تعیین سهمیه برای مشمولان و واجدین امتیاز لازم جهت استفاده از طرح ارتقای شغلی حذف شده است، لذا استحقاق شاکی بابت مزایای طرح ارتقای شغلی محرز است به همین جهت حکم به وارد دانستن شکایت و الزام به برقراری مزایای موصوف را صادر و اعلام می نماید. رأی دیوان قطعی است.

ب: شعبه یازدهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده‌های شماره 8909980900034637 ، 8909980900003301 ، 8909980900030317 ، 8909980900010497  با موضوع شکایت آقایان سیدحسن موسوی، حجت اله فلاحی، ماندانا لقمانی، اشرف قنبریان شربیانی به طرفیت اداره کل امور کارکنان راه‌آهن جمهوری اسلامی ایـران و بـه خـواسته بـرقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه‌های شمـاره 8909970901100130، 8909970901100124، 8909970901100123، 8909970901100138 ـ 28/7/1389 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

ملخص و ماحصل ادعای شاکی این است در اجرای تصویب‌نامه هیأت وزیران از مشمولان طرح تعیین مسیر ارتقای شغلی کارشناسان بوده ولکن تاکنون مشتکی‌عنه از تخصیص فوق‌العاده ویژه کارشناسی امتناع نموده و لذا خواستار الزام مشتکی‌عنه به اعمال حقوق مکتسبه از زمان اجرایی شدن طرح مورد نظر شده است و متعاقب حصول اطلاع از شکایت شاکی دستگاه طرف شکایت طی لایحه دفاعیه شماره 6937/29/15ـ 31/6/1389 که طی شماره 9090100107ـ 3/7/1389 ثبت دفتر لوایح شعبه شده است اجمالاً اعلام داشته است شاکی از جمله کارکنان غیررسمی با عنوان «ثابت شرکتی» می باشد و بر اساس شرایط مقرر در طرح مسیر ارتقای شغلی کارشناسان، مشاوران، مدیران در صورت کسب حداقل امتیاز لازم با موافقت هیأت ممیزه تعیین شده در طرح می توانسته تا قبل از تاریخ 1/1/1388 از مزایای پیش‌بینی‌شده بهره‌مند شود و با توجه به این که نماینده وقت سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی سابق با مشمولیت کارکنان ثابت شرکتی موافقت ننمود از انجام ارزیابی شاکی خودداری گردید با توجه به محتویات پرونده نظر به این که اولاً: هدف و فلسفه وضع طرح تعیین مسیر ارتقای شغلی کارشناسان مشاوران و مدیران به منظور جذب، نگهداری و تقویت کارشناسان و مدیران متخصص و افزایش انگیزه وکارایی در انجام وظایف محوله و بهبود کیفیت خدمات به ارباب رجوع بوده است و قائل شدن به خروج کارکنان غیـررسمی با عنـوان «ثابت شرکتی» با اهداف و مقاصد این طرح در تغایر آشکار می باشد. ثانیاً: مستفاد از بخشنامه شماره 103669/1802ـ 9/6/1381 سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی وقت آن دسته از شرکتهای دولتی مشمول قانون نظام هماهنگ پرداخت که دارای وظایف ستادی بوده و مستخدمان آنها علاوه بر وظایف و مسؤولیتهای ناشی از شغل مورد تصدی عهده‌دار و در پاره‌ای از وظایف مذکور در بند 2 بخشنامه مذکور می‌باشند با تشخیص هیأت ممیزه مشمول طرح می‌باشند و این بدان مفهوم نیست که هیأت ممیزه مجاز باشد با این استدلال که شاکی مشمول طرح نبوده از عمل به تکلیف مقرر در بخشنامه فوق کـه بررسی و تعیین امتیاز در ارزیابی داوطلبین استفاده از طرح مبحوث‌عنه خودداری نماید. ثالثاً: مشتکی‌عنه در لایحه دفاعیه به موجب دستورالعمل استخدام کارکنان غیررسمی ثابت شرکتی موضوع مصوبه شماره 20000 ـ 25/11/1378 هیأت مدیره شرکت راه‌آهن و اعمال طرح مذکور نسبت به کارکنان ثابت شرکتی نه تنها نفی ننموده بلکه قابل تعمیم به آنان دانسته است، لذا بنا به جهات فوق استحقاق شاکی بابت مزایای طرح موصوف محرز است به همین جهت حکم به وارد دانستن شکایت و الزام به طرح خواسته در هیأت ممیزه به منظور برقراری فوق‌العاده ذکر شده را صادر و اعلام می نماید. رأی دیوان قطعی است.

ج: شعبه اول دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده‌های شماره 1/87/1545، 1/87/762، 1/87/1806، 1/88/1193، 1/88/437، 1/87/649 با موضوع دادخواست آقایان رضا ناصری، راحله کشاورز پاشایی، قیصر یعقوبی، شهریار رادکیانپور، شراره خانی، بیژن خسروی ناشی به طرفیت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه های شماره 2905ـ 26/12/1387، 1827ـ 29/7/1387، 532 ـ16/3/1388، 1947ـ 1/10/1388، 1075ـ 6/8/1388، 2017ـ27/8/1387، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

خلاصه شکایت شاکی این است که علی رغم آن که مدرک وی فوق دیپلم می باشد ولی چون پست وی کارگزین است که در رده پستهای کارشناسی و تخصصی می باشد. لذا تقاضای برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسی را دارد وتوضیحاً بیان داشته که فوق‌العاده جذب و فوق‌العاده شغل تخصصی در مورد وی اعمال شده که مؤید تخصصی بودن شغل کارگزین است. فلذا با توجه به مراتب مذکور و جوابیه طرف شکایت ثبت شده به شماره 4343 ـ 19/12/1387، نظر به این که به موجب مصوبه شماره 107400/6/الف ـ 12/5/1384 هیأت وزیران فوق‌العاده شغل متصدیان مشاغل رسته بهداشتی، درمانی وزارت بهداشت متناسب با سوابق تجربی مدارک تحصیلی مشابه در طرح طبقه‌بندی مشاغل معلمان افزایش می یابد و در سایر رسته‌ها تا مقطع کاردانی بـه میزان 25 درصد و بالاتر از کاردانی 15 درصد افزایش می‌یابد و در مصوبه مزبور برقراری فوق‌العاده صدرالذکر را تا مقطع کاردانی به میزان 25 درصد پذیرفته که شامل مدرک فوق دیپلم نیز می‌شود ضمن این که بخشنامه شماره 98520/1802ـ 29/11/1386 شورای امور اداری و استخدامی کشور که داشتن مدرک لیسانس را شرط برخورداری از فوق‌العاده مزبور دانسته به تاریخ قبل از تصویب مصوبه تسری ندارد و با لحاظ این که مرجع تشخیص تحقق شرایط لازم جهت برخورداری از فوق‌العاده ویژه کارشناسی هیأتهای ممیزه طرح یاد شده در دستگاههای اداری می‌باشند. لذا با توجه به مراتب مذکور و بخشنامه شماره 2785ـ 21/5/1371 سازمان امور اداری و استخدامی کشور که شغل کارگزین/حسابدار را جزو مشاغل واجد شرایط جهت برخورداری از فوق‌العاده مزبور اعلام نموده. لذا حکم به وارد دانستن شکایت شاکی در حد طرح درخواست وی در هیأت ممیزه صادر و اعلام می‌دارد. رأی صادره با توجه به قسمت ذیل ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال 1385 قطعی است.

د: شعبه اول دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 1/87/205 با موضوع دادخواست آقای امیرحسین مشتری به طرفیت اداره کل امور کارکنان و منابع انسانی شرکـت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه شماره 1875ـ 19/12/1387 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

حسب محتویات پرونده نظر به این که مطابق نظریه هیأت ممیزه مربوط به مدیران راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران در مورخ 10/8/1382 شاکی دارای امتیاز برخورداری از مصوبه شماره 4169/ت25702ـ 23/5/1381 هیأت وزیران تشخیص داده شده است و از طرفی به موجب مصوبه مورخ 18/7/1386 شورای امور اداری و استخدامی سازمان مدیریت در جایگزین نمودن عبارت جدید بدون قید در اعمال مصوبه تا 65% کارکنان به جای بند آخر ردیف 6 موضوع مصوبه می‌بایست کلیه واجدین شرایط مصوبه هیأت وزیران از مزایای پیش‌بینی‌شده در آن بـرخوردار گردند و بـا لحاظ پست مدیریتی شاکی در امور اداری شرکت طرف شکایت با مدرک دیپلم مشارالیه مشمول مصوبه هیأت وزیران می باشد و لایحه دفاعیه خوانده برخلاف مطالب معنونه و فاقد وجاهت قانونی است. لذا حکم به وارد دانستن شکایت شاکی و الزام به برقراری فوق‌العاده ویژه مدیران طبق مصوبه مورخ 23/5/1381 هیأت وزیران را صادر و اعلام می‌نماید. رأی دیوان قطعی است.

هـ : شعبه اول دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 1/84/2341 با موضوع دادخواست آقای نورعلی گوران به طرفیت سازمان آموزش و پرورش استان مازندران و به خواسته احتساب ارتقای شغلی و پرداخت معوقه آن به موجب دادنامه شماره 697 ـ 30/4/1386، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با عنایت به این که اولاً: حسب نامه شماره 59228/ک ـ 23/8/1377 پست سازمانی شاکی به حسابدار مرکز آموزش نیروی انسانی (کارشناس) اصلاح شده است. ثانیاً: جمع امتیازات وی حسب فرم ارزشیابی 607 امتیاز بوده است، ثالثاً: سازمان آموزش و پرورش بدون درج پست سازمانی اصلاح شده شاکی که کارشناسی بوده پست وی را حسابدار قید نموده در حالی که پست وی کارشناس بوده علی‌هذا حکم به وارد دانستن شکایت و الزام سازمان طرف شکایت به احتساب ارتقای شغلی شاکی از مورخ 9/6/1381 تا 30/12/1382 و پرداخت معوقه آن صادر و اعلام می شود. رأی دیوان قطعی است.

و: شعبه اول دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 1/83/5965 با موضوع دادخواست آقای فتحعلی کاکوئی به طرفیت سازمان آموزش و پرورش استان مازندران و به خواسته احتساب ارتقای شغلی و پرداخت معوقه آن به موجب دادنامه شماره 4888ـ14/12/1384 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با عنایت به این که رئیس سازمان آموزش و پرورش استان مازندران به شرح لایحه جوابیه شماره 205/118056ـ22/12/1383 صراحتاً اعلام کرده که به دلیل اشتباه غیرعمدی ـ تعدادی از مدارک امتیازآور شاکی جهت تصویب در هیأت ممیزی مستقر در وزارت آموزش و پرورش ـ ضمیمه و ارسال نشده بود و پست وی نیز به جای کارشناس با عنوان ( حسابدار مسؤول) درج شده بود و به همین دلیل برقراری فوق‌العاده ویژه جهت ایشان از تاریخ 9/6/1381 تأیید نشده است ـ لیکن پس از اطلاع از این امر مجدداً مدارک مورد لزوم ارسال شده و این بار هیأت ممیزی، تاریخ اجرای برقراری فوق‌العاده ویژه را از 1/7/1382 برای نامبرده تعیین و تصویب کرده است با توجه به مراتب فوق‌الذکر نظر بر این که استحقاق قانونی شاکی به برخورداری از فوق‌العاده ویژه کارشناس و ارتقای شغلی از تاریخ 9/6/1381 محرز و مسلم می باشد ـ علی‌هذا حکم به وارد دانستن شکایت نامبرده در این خصوص و لزوم احتساب و پرداخت فوق‌العاده مزبور از تاریخ 9/6/1381 تا 31/6/1382 در حق وی صادر و اعلام می شود.

ز: شعبه دوم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 2/83/2842 با موضوع دادخواست آقای محمد ملائی برنتی به طرفیت سازمان آموزش و پرورش استان مازندران و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه شماره 421ـ24/4/1386 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با توجه به محتویات پرونده و لایحه جوابیه نظر به این که شاکی مورد نظر اداره مشتکی‌عنه واقع شده است و درباره خواسته دایر بر ارتقای شغلی برقراری فوق‌العاده ارتقای شغلی انکار و تردیدی بیان و اعلام نشده است بلکه سازمان آموزش و پرورش مازندران عیناً نوشته که... لکن به دلیل اشتباه غیرعمد تعدادی از مدارک (مدارک مربوط به شاکی) که امتیاز آور بوده ضمیمه، ارسال شده که به همین دلیل برقراری فوق‌العاده ویژه جهت ایشان از تاریخ 9/6/1381 تأیید نشده و در نهایت خواسته وی را قابل تحقیق اعلام داشته‌اند شعبه دیوان عدالت اداری در توجه به اوراق مضبوط در پرونده و دلایل له شاکی و نحوه پذیرش ادعای وی توسط اداره مشتکی‌عنه خواسته شاکی را وارد تشخیص داده لذا حکم به وارد دانستن شکایت شاکی صادر و اعلام می شود. رأی دیوان قطعی است.

ح: شعبه دوم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 2/84/1656 با موضوع دادخواست آقای نعمت موسائی به طرفیت سازمان آموزش و پرورش استان مازندران و به خواسته احتساب ارتقای شغلی، پرداخت معوقه به موجب دادنامه شماره 1234ـ 23/8/1386، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

بـا توجـه به محـتویات پرونده و نـظر به این کـه مصوبـه تحـت شمـاره 2552ت/29932هـ ـ 22/1/1383 هیأت وزیران در سالی به تصویب رسیده است که متقاضی برای آن سال درخواست اعمال حق ارتقای شغلی را ندارد و چون آن که شاکی برای سال 1382 درخواست اعمال طرح ارتقای شغلی دارد که قانوناً مصوبه هیأت  وزیران از سال 1383 به بعد قابلیت اعمال و اجرا دارد از این رو شکایت شاکی را به دلیل عدم شمول مصوبه مذکور برای سالهای قبل از سال 1383 به دلیل پایدار شدن آن برای آن سال و بعد از آن سال، وارد تشخیص نداده حکم به رد آن را صادر و اعلام می نماید. اما با توجه به مصوبه 2552ت29932هـ ـ 22/1/1383 هیأت وزیران شکایت شاکی را با توجه به لایحه جوابیه و اوراق پرونده برای سالهای 1383 به بعد وارد دانسته و با توجه به بخشنامه شماره 35610/120ـ 7/8/1385 وزارتی، حکم به وارد دانستن شکایت شاکی را در این باره صادر و اعلام می نماید. رأی صادره طبق ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری قطعی می باشد.

ط: شعبه دوازدهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 12/89/136 با موضوع دادخواست آقای سیدرسول حسینی به طرفیت اداره کل امور کارکنان و منابع انسانی شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان و به موجب دادنامه شماره 452ـ 29/2/1389 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

شاکی در دادخوست به پیوست اسناد ومدارک تقاضای بررسی و رسیدگی و صدور حکم برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان را خواستار شده است، اداره خوانده با اذعان به استحقاق شاکی نسبت به دریافت برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان پرداخت آن را منوط به موافقت نمایند، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی سابق کشور اعلام کرده است نظر به مراتب و تصویب‌نامه شماره 4169/ت25703هـ ـ 23/5/1382 هیأت وزیران با وارد دانستن شکایت نامبرده حکم به ورود آن صادر و اعلام می‌شود. این رأی به استناد ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 25/9/1385 مجلس شورای اسلامی قطعی است.

ی: شعبه چهاردهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 14/83/1070 با موضوع دادخواست آقای عبداله آزادی به طرفیت سازمان آموزش و پرورش استان مازندران و به خواسته احتساب ارتقای شغلی و پرداخت معوقه آن به موجب دادنامه شماره 1310ـ 25/5/1384 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

مستندات پیوست دادخواست و لوایح واصل شده حکایت از استحقاق خواهان به برخورداری از فوق‌العاده ارتقای شغلی از تاریخ 9/6/1381 دارد و سازمان متبوع مستخدم هم علت عدم برخورداری از تاریخ مذکور را اشتباه غیرعمد اعلام کرده است بنابه مراتب مذکور دادخواست مطروح وارد تشخیص و حکم به برقراری فوق‌العاده یاد شده از تاریخ 9/6/1381 در حق خواهان صادر و اعلام می شود. حکم صادره بیست روز پس از ابلاغ تجدیدنظر پذیر در شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری است.

ک: شعبه بیست و چهارم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 24/84/78 با موضوع دادخواست آقای محمدعلی یزدانی به طرفیت سازمان آموزش و پرورش استان مازندران و به خواسته احتساب ارتقای شغلی و پرداخت معوقه آن به موجب دادنامه شماره 1224ـ 12/7/1384، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

در خصوص دادخواست آقای محمدعلی یزدانی به طرفیت سازمان آموزش و پرورش استان مازندران به خواسته برقراری فوق‌العاده ارتقای شغلی از تاریخ 9/6/1381 تا 31/6/1382 با بررسی محتویات پرونده و جواب واصله نظر به این که اداره خوانده دلیل و مدرک موجهی که خواسته شاکی را رد نماید ارائه نداده و به نظر شعبه بیست و چهارم دیوان عدالت اداری خواسته شاکی با عنایت به این که مشتکی‌عنه به طور ضمنی آن را پذیرفته موجه می‌باشد، لذا شکایت وی را وارد دانسته و حکم به وارد دانستن شکایت شاکی صادر و اعلام می نماید.

آراء مربوط به رد دانستن شکایت

الف: شعبه دوازدهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده‌های شماره 8909980900004163 ـ 8909980900057583 ـ 8909980900069422 ـ 8909980900004739 ـ 8909980900004668 ـ 8909980900011159 ـ 8909980900051837 ـ 8909980900071432 ـ 8909980900079670 ـ 8909980900039345 با موضوع دادخواست آقایان ـ شهنور ملائی کندلوسی، مسعود اکبری، اسماعیل دیانت، ساسان نجارنجفی، منصور مومنی، حمزه ورزشکار، محمدرضا ایزدی‌رقیچه، فریـدون فرحناکی، ابوالقـاسم حیدری‌گرجی و خانم معصومه فتح‌الهی به طرفیت اداره کل امور کارکنان و منابع انسانی شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران به‌خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان و به موجب دادنامه‌های شماره 8909970901200067 ـ 4/5/1389، 8909970901201252 ـ 24/11/1389، 8909970901201401 ـ 14/12/1389، 8909970901200102 ـ 16/5/1389، 8909970901200112 ـ 19/5/1389، 8909970901200274 ـ 5/7/1389، 8909970901201234 ـ 24/11/1389، 8909970901201627 ـ  28/12/1389، 9009970901200062 ـ 22/1/1390، 8909970901200316 ـ  19/7/1389

نظر به این که اداره خوانده در لایحه خود اعلام کرده است شاکی از جمله کارکنان غیررسمی با عنوان ثابت شرکتی می‌باشد که از دستورالعمل یاد شده تبعیت می‌نماید مطابق شرایط مقرر در طرح ارتقای شغلی مستخدمانی که حداقل امتیاز لازم را کسب نمایند با موافقت هیأت ممیزه تعیین شده در طرح مزبور می توانسته اند تا قبل از تاریخ 1/1/1388 از مزایای پیش‌بینی‌شده بهره‌مند شوند و با توجه به این که نماینده وقت سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی سابق کشور در ترکیب هیأت ممیزه با شمولیت کارکنان ثابت شرکتی موافقت ننمود از انجام ارزیابی شاکی و افراد مشابه خودداری گردید ضمن این که به موجب مفاد بخشنامه شماره 205701/1802ـ 7/11/1381 سازمان مذکور به صراحت اعلام شده نبود این سازمان وظایف نظارتی خود از ناحیه نمایندگان خود در هیأت ممیزه اعمال خواهد نمود، بنابراین موافقت نماینده سازمان یاد شده در مورد شمولیت نامبرده ضروری بوده است بدین لحاظ تاریخ استحقاق ایشان برای تخصیص در سطح کارشناسی ارشد ارزیابی نشده است با عنایت به این که شاکی جهت طرح در مسیر ارتقای شغلی نظر موافقت هیأت ممیزه را کسب نکرده است و از این جهت شکایت نامبرده فاقد وجاهت قانونی و غیر وارد تشخیص و علی هذا رأی به رد آن صادر و اعلام می‌شود. این رأی به استناد ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری قطعی است.

ب: شعبه چهارم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده‌های شماره 4/87/847 ـ 4/88/1328و 4/88/1491 با موضوع دادخواست آقایان علی اصغر شعبانی، نامدار شکری و خانم مهین موسی بیگی به طرفیت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه‌های شماره 773ـ 8/4/1388 ـ 3082ـ 28/10/1388ـ 2068ـ14/10/1388 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

در خصوص دادخواست شاکی دایر بر صدور حکم بر الزام دستگاه متبوع به برقراری فوق‌العاده کارشناسی از تاریخ استحقاق و پرداخت خسارت تأخیر تأدیه با توضیح این که پست مورد تصدی نامبرده حسابدار بوده و از مشاغل تخصصی می‌باشد و مشمول بخشنامه شماره 98520/1802ـ 29/11/1386 شورای امور اداری و استخدامی کشور می‌باشد با توجه به محتویات پرونده و مفاد لایحه دفاعیه مشتکی‌عنه به شماره فوق‌الذکر و توضیحات حضوری نمایندگان دفتر امور حقوقی وزارت متبوع در جلسه مورخ 26/2/1388 این شعبه نظر بر این که پرداخت فوق‌العاده ویژه کارشناسی موضوع تصویب نامه شماره 4169/ت25703هـ هیأت وزیران برابر مفاد بند اول منوط به تصویب مقررات آن از سوی شورای امور اداری و استخدامی کشور می باشد و شورای مذکور طرح تبیین مسیر ارتقای شغلی کارشناسان، مشاوران و مدیران را تصویب و طی بخشنامه شماره 103669/1802ـ 9/6/1381 معاونت امور مدیریت و منابع انسانی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور ابلاغ و در بندهای 6 و 7 و 8 برقراری فوق‌العاده کارشناسی را موکول به تأیید هیأت ممیزه نموده است و ذیل بخشنامه شماره 205701/1802ـ 7/11/1381 معاونت مزبور و پاسخ سؤالهای 9ـ10 و 11 در رفع ابهام از بخشنامه 103669/1802ـ 9/6/1381 نیز بر این امر تأکید نموده است همچنین بند الف نامه شماره 142536/1802ـ 16/8/1384 دفتر نظامهای استخدامی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور در مورد دایره شمول طرح مسیر ارتقای شغلی کارشناسان، مدیران و مشاوران نیز مرجع تشخیص تحقق شرایط لازم را برای تعلق فوق‌العاده کارشناسی، هیأت ممیزه دستگاههای اجرایی اعلام نموده است و بخشنامه استنادی در ذیل دادخواست شاکی در راستای رفع اشکالات اجرایی طرح مسیر ارتقای شغلی کارشناسان موضوع بخشنامه مورخ 9/6/1381 می‌باشد، لذا قبل از رسیدگی به موضوع درخواست مشارالیه در هیأت ممیزه قابل طرح در دیوان نیست، لذا به استناد مواد 7 و 48 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385 و تصویب‌نامه‌ها و بخشنامه‌های صدرالذکر قرار رد دادخواست صادر و اعلام می شود. رأی صادره قطعی است بدیهی است هیأتهای ممیزه متعاقب ارائه مدارک از سوی شاکی موظف به رسیدگی و بررسی موضوع هستند.  ج: شعبه سوم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده‌های شماره 3/88/1838، 3 /88/1452، 3/88/165 با موضوع دادخواست آقایان شهریار احمدیان، خیراله کهریزی، حسین حاصلی راد به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه‌های شماره 2357ـ 1/12/1388، 2196ـ 11/11/1388، 1171ـ1/7/1388 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:
  با ملاحظه اوراق پرونده خواسته شاکی برخورداری از فوق‌العاده ویژه موضوع مصوبه شماره 4169/ت25703هـ ـ 23/5/1381 هیأت وزیران می باشد با عنایت به مفاد دادخواست و ضمایم آن و لایحه جوابیه طرف شکایت مثبوت به شماره 153ـ 30/2/1388 نظر به این که مصوبه فوق‌الذکر ناظر به مشاغل کارشناسی می‌باشد و در مانحن‌فیه شغل شاکی (کـارگزین/حسابدار) از مـشاغل کارشنـاسی نمی‌بـاشد بنابه مراتب فوق رأی به رد شکایت مطروح صادر و اعلام می‌شود. این رأی بر طبق ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری مصوب است.

د: شعبه سوم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 3/87/1837 با موضوع دادخواست خانم پروین روحنواز به طرفیت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه شماره 2306ـ27/11/1387، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با ملاحظه اوراق پرونده خواسته شاکی مطالبه فوق‌العاده ویژه کارشناسی موضوع تصویب نامه شماره 4169/ت/25703هـ ـ 23/5/1381 هیأت وزیران از تاریخ استحقاق و خسارت تأخیر تأدیه و هزینه دادرسی می‌باشد با عنایت به مفاد دادخواست و لایحه جوابیه طرف شکایت مثبوت به شماره 4418ـ 21/11/1387 پیوست پرونده نظر به این که به موجب نامه شماره 142536/1802ـ 16/8/1384 دفتر نظامهای استخدامی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور موضوع مصوبه 3/5/1384 شورای امور اداری و استخدامی کشور در مورد دایره شمول طرح مسیر ارتقای شغلی کارشناسان، مـدیران و مشاوران مشاغل کارشناسی همسطح کـارشناسی تخصیص یافته از قبیل کارگزین و... به شرط این که حداقل مدرک تحصیلی لیسانس را دارا باشند و وظایف آنان با وظایف مندرج در بند 2 مصوبه مذکور هماهنگی داشته باشند در صورت کسب امتیاز لازم در چهارچوب مقررات و ضوابط مندرج در بخشنامه مربوطه و تصویب هیأت ممیزه طرح یاد شده در دستگاه‌های اجرایی مشمول طرح مسیر ارتقای شغلی خواهند بود و نامه شماره 1076/1802 ـ 20/1/1387 مدیریت کل دفتر نظامهای استخدامی و دبیرخانه شورا خطاب به معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی مبنی بر به قوت خود باقی بودن مصوبه شماره 3/5/1384 شورای امور اداری و استخدامی کشور در خصوص شمول طرح مسیر ارتقای شغلی در مورد مشاغلی از جمله کارگزین و حسابدار... با دارا بودن حداقل مدرک تحصیلی لیسانس و در مانحن‌فیه با توجه به این که نامبرده به موجب تصویر حکم کارگزینی شماره 101335/4ـ12/3/1387 ضمیمه دادخواست بالاترین مدرک تحصیلی وی دیپلم می‌باشد بنا به مراتب فوق مشمول طرح مسیر ارتقای شغلی موضوع تصویب نامه مبحوث‌عنه به نظر نمی‌رسد، لذا رأی به رد شکایت مطروح صادر و در خصوص درخواسـت دیگر مشعر بر مطالبه خسارت تأخیر تأدیه و هزینه دادرسی با التفات به این که درخواست اخیرالذکر خارج از صلاحیت و اختیارات دیوان عدالت اداری مندرج در ماده 13 قانون دیوان عدالت اداری می باشد لذا قرار رد شکایت صادر و اعلام می شود. رأی صادره مستنداً به ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری قطعی است.

هـ : شعبه چهارم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 4/88/1365 با موضوع دادخواست آقای عبدالرضا احمدی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی کرمانشاه و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه شماره 2070ـ14/10/1388، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است.

در خصوص دادخواست شاکی دایر بر صدور حکم بر الزام دستگاه متبوع به پرداخت فوق‌العاده کارشناسی با ادعای این کـه مدارک تحصیلی دیپلم در پست سازمانی حسابدار کـه از مشاغل تخصصی می باشد اشتغال دارد بـا توجه به محتویات پرونده و مفاد لایحه مشتکی‌عنه به شماره فوق‌الذکر نظر بر این که فوق‌العاده ویژه کارشناسی موضوع مصوبه شماره 4169/ت25703ـ 23/5/1381 هیأت وزیران طبق مفاد بند اول آن منوط به تصویب مقررات آن از سوی شورای امور اداری و استخدامی می باشد و شورای مذکور طرح تبیین مسیر ارتقای شغلی کارشناسان، مشاوران و مدیران را تصویب و بخشنامه شماره 103669/1802ـ 9/6/1381 معاونت امور مدیریت و منابع انسانی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی سابق و در بندهای 6 و 7 و 8 برقراری فوق‌العاده مذکور را موکول به تأیید هیأت ممیزه نموده و در ذیل بخشنامه شماره 205701/1802ـ 7/11/1381 و پاسخ سؤالهای 9ـ10ـ11 در رفع ابهام از بخشنامه قبلی (103669) نیز بر این امر تأکید نموده است و همچنین بند الف نامه شماره 142536/1802ـ 16/8/1384 دفتر نظامهای استخدامی سازمان مدیریت در مورد دایره شمول طرح مسیر ارتقای شغلی کارشناسان نیز مرجع تشخیص تحقق شرایط لازم بر تعلق فوق‌العاده را هیأت ممیزه دستگاه های اجرایی اعلام نموده است، علی هذا قبل از رسیدگی به موضوع درخواست شاکی در هیأت ممیزه قابل طرح در دیوان نیست لذا به استناد مصوبات مرقوم و مواد 7 و 48 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385 قرار رد دادخواست صادر و اعلام می گردد. رأی صادر شده قطعی است بدیهی است هیأتهای ممیزه متعاقب ارائه مدارک از سوی شاکی موظف به رسیدگی و بررسی موضوع و اتخاذ تصمیم مقتضی هستند.

و: شعـبه یازدهـم دیـوان عـدالت اداری در رسیـدگی بـه پرونـده شمـاره 8809980900032847 با موضوع دادخواست آقای عبدالرضا حسینی‌فر به طرفیت شرکت مدیریت منابع آب ایران و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه شماره 8909970901100586 ـ 9/11/1389 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

حسب محتویات پرونده شاکی مدعی است طبق مصوبه شماره 4169/ت25703هـ ـ 23/5/1381 هیأت وزیران کـه از همان تـاریخ لازم‌الاجرا بـوده فوق‌العاده‌ای تحت عنوان فوق‌العاده ویژه کارکنان یـا همان حق خُبرگی بـرای دستگاههای دولتی برقرار می‌گردد، شرکت متبوع وی بر اساس هامش نویس مورخ 24/4/1383 وزیر  وقت نیرو تاریخ برقراری فوق‌العاده مذکور را از 1/7/1382 تعیین و بر این مبنا اقدام می‌شود، لذا تقاضای رسیدگی به شرح ستون خواسته را دارد خوانده طی لایحه ثبت شده به شماره 2085ـ 11/8/1388 بیان می‌دارد: «... به موجب بخشنامه شماره 1033669/1802ـ 9/6/1381 سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی وقت کشور، هیأت ممیزه  وزارت نیرو طبق ردیف 6 و بند ج ردیف 7 طرح مسیر ارتقای شغلی، مسؤول اجرا، تأیید و تصویب اجرای تصویب نامه مذکور بوده است، مطابق سوابق موجود مشارالیه را با کسب 1072 امتیاز مشمول سطح کارشناسی ارشد دانسته و احکام صادره بر این مبنا اصدار یافته است نظر به مراتب ذکر شده و با التفات به بند 1 مصوبه مرقوم که به احراز شرایط و امتیاز لازم برای ارتقاء به سطوح کارشناسی ارشد، خبره و عالی اشاره شده لذا بدیهی است که برخورداری مستخدم از امتیازات مقرر در تصویب‌نامه منوط به اظهارنظر اداره خوانده در ارزشیابی و عملکرد وی می باشد که این امر در بخشنامه شماره 103669/1802ـ 9/6/1381 معاونت امور مدیریت و منابع انسانی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی وقت کشور مبنی بر طرح تعیین مسیر ارتقای شغلی کارشناسان، مشاوران و مدیران بیان و برخورداری مستخدم از امتیازات مندرج در مصوبه استنادی را منوط به طرح موضوع در هیأت ممیزه برابر بند 6 بخشنامه اعلام داشته است که به موجب شق ج بند 7 آن پس از بررسی درخواست متقاضیان و بررسی فرمها و مدارک افراد برای احراز عناوین کارشناسی ارشد، خبره و یا عالی و تأیید و تصویب توسط هیأت مذکور مراتب به امور اداری و یا واحد مشابه اعلام خواهد شد تا نسبت به اصلاح حکم کارگزینی اقدام نماید، علی‌هذا ملاحظه می‌شود که صرف استناد به مصوبه با ادعای به استحقاق راجع به خواسته از تاریخ تصویب آن وجاهت قانونی ندارد و قدر مسلم تحقق حقوق مورد نظر شاکی در حکم کارگزینی پس از طی مراحل قانونی فوق‌الاشعار خواهد بود و ثمره آن پرداخت حقوق شاکی راجع به قضیه مطروح از زمان تصویب در هیأت ممیزه را در پی خواهد داشت بنابراین، اجابت خواسته محمل قانونی نداشته و با استناد به ماده 13 و مفهوم مخالف ماده 14 قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال 1385 (به لحاظ عدم احراز تضییع حقی) حکم به رد دعوا صادر و اعلام می شود. رأی دیوان قطعی است.

ز: شـعبه یازدهـم دیـوان عدالـت ‌اداری در رسیـدگی بـه پـرونده شـماره 8909980900057614 با موضوع دادخواست آقای فرشید مبسم به طرفیت شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه شماره 9009970901100213ـ 25/2/1390 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است.

   برابر ماده 1 ضوابط پرداخت فوق‌العاده ویژه به کارشناسان، مشاوران و مدیران موضوع تصویب‌نامه شماره 4169/ت25703هـ ـ 23/5/1381 موضوع ماده 6 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت به منظور جذب و نگهداری نیروهای متخصص کارشناسی و مدیریت دستگاههای اجرایی مشمول قانون نظام هماهنگ پرداخت که دارای شرایط و امتیازات لازم برای ارتقاء به سطوح کارشناسی ارشد، کارشناسی خبره و کارشناس عالی طبق ضوابط مصوب شورای امور اداری و استخدامی کشور می‌باشند، فوق‌العاده ویژه‌ای علاوه بر حقوق و مزایای متعلقه، قابل پرداخت است و این که برخورداری مستخدمان دولت نسبت به فوق‌العاده مذکور با توجه به بخشنامه شماره 205701/1802ـ 7/11/1381 سازمان وقت مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و سایر ضوابط مربوط مستلزم طرح موضوع شاکی در هیأت ممیزه است تا هیأت مرقوم پس از بررسی مدارک و مستندات مستخدم و ارزیابی آن چنانچه نامبرده را واجد کسب امتیاز در سطوح فوق‌الذکر تشخیص دهد مبادرت به صدور رأی می‌نماید. با این وصف و با توجه بر دفاع خوانده که دلالت بر عدم طرح موضوع خواسته شاکی در هیأت را دارد لذا اجابت خواسته تا احراز امتیاز لازم وی در آن مرجع وجاهت قانونی ندارد و با استناد به ماده 13 قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال 1385 حکم به رد دعوا صادر می شود. رأی دیوان قطعی است.

ح: شعبه دوازدهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 12/84/1909 با موضوع دادخواست آقـای لطیف پناهی‌کلاشی بـه طرفیت اداره امـور کارکنان و منابـع انسانی شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه شماره 1146ـ 15/7/1386 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

   در خصـوص دادخواسـت خواهان به طـرفیت خوانده به خـواسته برقـراری فوق‌العاده ویژه مدیران موضوع مصوبه هیأت وزیران شعبه با توجه به مفاد و محتویات پرونده و دقت در متن لایحه طرف شکایت به شماره 3627ـ27/12/1384 ثبت دفتر لوایح نـظر به ایـن که پرداخت فـوق‌العاده جذب بنـد «ج» در مـصوبه هیأت وزیران به منظور نگهداری و جذب و حفظ نیروهای متخصص مورد نیاز دستگاه متبوع است و چون شاکی پرونده بازنشسته شده، لهذا اجرای مقررات مذکور درباره نامبرده فاقد وجاهت قانونی بوده بنابراین خواسته نامبرده غیرموجه تشخیص و حکم به رد شکایت مطروح صادر و اعلام می‌شود. رأی صادره وفق مقررات ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری قطعی می‌باشد.

  ط: شعبه چهاردهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 8909980900051528 با موضوع دادخواست خانم زهره فلاحی طرزقی به طرفیت سازمان امور مالیاتی کشور و به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان به موجب دادنامه شماره 8909970901400783 ـ 15/12/1389، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با ملاحظه اوراق پرونده و لایحه دفاعیه سازمان طرف شکایت نظر به این که حسب تصویب نامه شماره 4169/ت5703/هـ ـ 23/5/1381 هیأت وزیران پرداخت فوق‌العاده ویژه را منوط به احراز شرایط و امتیازات لازم برای ارتقاء به سطوح کارشناسی ارشد، خبره و عالی کرده است و با عنایت به این که به استناد بند «3» بخشنامه شماره 1036669/1807ـ 6/6/1381 سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و اصلاحیه آن طبق بخشنامه شماره 95520/1802ـ 29/7/1386 معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری احراز عناوین مذکور موکول به کسب حداقل 600 ـ1100ـ1600 امتیاز بوده احراز آن نیز بر عهده هیأت ممیزه مربوطه می‌باشد حسب مقررات تاریخ استحقاق مستخدم واجد شرایط به دریافت فوق‌العاده مزبور تاریخ تحقق و اجتماع شرایط قانونی مذکور است از تاریخی که حد نصاب 600 امتیاز را کسب نموده پس از تأیید هیأت ممیزه قابل برقراری می‌باشد با توجه به این که به استناد قسمت «ج» بند (7) بخشنامه صدرالذکر مورخ 6/6/1381 صدور حکم کارگزینی پس از تصویب هیأت ممیزه خواهد بود در نتیجه بدون طرح موضوع و تصویب در هیأت ممیزه پرداخت فوق‌العاده ویژه طرح تبیین ارتقای شغلی فاقد مجوز قانونی می‌باشد، لذا شکایت شاکی با شرایط موصوف غیر وارد تشخیص قرار رد آن صادر و اعلام می‌شود قرار صادره قطعی است شاکی هدایت و ارشاد می‌شود در صورت امتناع هیأت ممیزه سازمان امور مالیاتی کشور از تشکیل و اتخاذ تصمیم می‌تواند با تقدیم دادخواست جداگانه به طرفیت هیأت ممیزه سازمان مذکور به خواسته الزام وی به طرح موضوع در هیأت ممیزه و اتخاذ تصمیم در دیوان شکایت نماید.

  ی: شعبه بیست و هفتم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 9009980900002798 با موضوع دادخواست آقای سیدعلی زمانی به طرفیت اداره کل امور کارکنان و منابع انسانی شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان و به موجب دادنامه شماره 9009970902700506ـ 23/3/1390 مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

در خصوص شکایت آقای سیدعلی زمانی به طرفیت اداره کل امور کارکنان راه‌آهن جمهوری اسلامی به خواسته تخصیص فوق‌العاده ویژه کارشناسی مستفاد از مفاد پرونده به موجب بخشنامه شماره 103669/1802ـ 9/6/1381 معاون امور مدیریت و منابع  انسانی تعیین شمول کارمندان، برخورداری از مزایای طرح مزبور می‌بایست به تأیید و تصویب هیأت ممیزه مذکور برسد، هیأت ممیزه شاکی را تأیید ننموده است و با اجرایی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری از تاریخ 1/1/1388 تشکیل هیأت ممیزه وجاهت قانونی ندارد و نامه شماره 165091/272ـ7/4/1389معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی ریاست جمهوری دال بر این موضوع می‌باشد بنابراین تشکیل هیأت ممیزه موضوعیت ندارد طبق ماده 11 دستورالعمل کارکنان ثابت شرکت مزایای متعلقه باید با تأیید مدیرعامل راه‌آهن یا قائم مقام آن برسد و چنین تأیید در پرونده مشهود نیست با وصف موجود اعتراض وارد نیست به استناد مادتین 13 و 7 قانون دیوان عدالت اداری قرار رد شکایت صادر می‌گردد. رأی دیوان قطعی است.

ل: شعبه بیست و هفتم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 9009980900002651 موضوع دادخواست آقای داریوش آذرنوش به طرفیت اداره کل امور کارکنان و منابع انسانی شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان و به موجب دادنامه شماره 9009970902700408ـ 9/3/1390، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

در خصوص شکایت آقای داریوش آذرنوش به طرفیت اداره کل امور کارکنان و منابع انسانی شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران به خواسته الزام خوانده به معرفی به هیأت ممیزه راه‌آهن جهت بررسی درخواست ارتقای شغلی مطابق طرح مسیر ارتقای شغلی کارشناسان را دریافت فوق‌العاده ویژه کارشناسی ارشد، خبره عالی با عنایت به این که به محتویات پرونده مستفاد می‌شود در حاکمیت بخشنامه شماره 103669ـ1802ـ 9/6/1381 معاون امور مدیریت و منابع انسانی ریاست جمهوری تعیین شمول و تطبیق کارمندان برخورداری از مزایای طرح ارتقاء می‌بایست به تأیید و تصویب هیأت ممیزه مذکور در بخشنامه برسد هیأت ممیزه شاکی را به علت محدودیت سهم و یا ثبات دیگر مشمول برخورداری از مزایای طرح ندانسته و از سوی دیگر با اجرایی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری از تاریخ 1/1/1388 طرح مسیر ارتقاء لغو گردید و بخشنامه اصلاحی به شماره 985200ـ1802ـ 29/7/1386 با ناظر بودن نامه شماره 165091ـ272ـ 7/4/1389 که تأخیر الصدور به تعدد دلیل تشکیل مجدد هیأت ممیزه طرح مسیر ارتقای شغلی تشکیل هیأت ممیزه موضوعیت نداشته و ندارد به عبارت دیگر در زمان وجود هیأت ممیزه شاکی مشمول برخورداری از مزایای طرح مسیر ارتقای شغلی نبوده و قبلاً هیأت ممیزه وجود ندارد تشکیل نمی‌گردد و موضوعیت ندارد بنابراین اعتراض وارد تشخیص داده شده لذا حکم به رد شکایت صادر می‌شود. رأی دیوان قطعی است.

ک: شعبه بیست و هفتم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 9109980900010322 با مـوضوع دادخواست آقای میراحمد حسینـی تقی دیزج به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اردبیل به خواسته برقراری فوق‌العاده ویژه کارشناسان و به موجب دادنامه شماره 9109970902700470ـ 17/2/1391مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

  با ملاحظه اوراق پرونده و لایحه دفاعیه اداره طرف شکایت نظر به این که حسب تصویب نامه شماره 4169/ت/5703/هـ ـ23/5/1381 هیأت وزیران پرداخت فوق‌العاده ویژه را منوط به احراز شرایط و امتیازات لازم برای ارتقاء به سطوح کارشناسی ارشد، خبره و عالی کرده است با عنایت به این که به استناد بند «ج» بخشنامه شماره 1036669/1807ـ 6/6/1381 سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و اصلاحیه آن طبق بخشنامه شماره 95520/1802ـ 29/7/1386 معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری احراز عناوین مذکور موکول به کسب حداقل 600 ـ 1100ـ1600 امتیاز بوده احراز آن نیز به عهده هیأت ممیزه مربوطه می‌باشد حسب مقررات تاریخ استحقاق مستخدم واجد شرایط به دریافت فوق‌العاده مزبور تاریخ تحقق و اجتماع شرایط قانونی مذکور است از تاریخی که حد نصاب 600 امتیاز را کسب کرده پس از تأیید هیأت ممیزه قابل برقراری می‌باشد با توجه به این که به استناد قسمت «ج» بند «7» بخشنامه صدرالذکر مورخ 6/6/1381 صدور حکم کارگزینی پس از تصویب هیأت ممیزه خواهد بود در نتیجه بدون طرح موضوع و تصویب در هیأت ممیزه پرداخت فوق‌العاده ویژه طرح ارتقای شغلی فاقد مجوز قانونی می‌باشد، لذا با شرایط موصوف شکایت شاکی قابلیت طرح و استماع نداشته قرار رد آن صادر می شود. قرار صادره قطعی است. شاکی هدایت و ارشاد می شود چنانچه هیأت ممیزه دستگاه متبوع محل خـدمت وی از اتخاذ تصمیم امتناع می‌نماید می‌تواند بـا تقدیم دادخواست جداگانه بـه طرفیت سازمان مربوطه بـه خواسته الزام هیأت ممیزه طرح ارتقای شغلی به اتخاذ تصمیم در دیوان عدالت اداری شکایت نماید.

هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رأی مبادرت می ‎ کند.

 رأی هیأت عمومی

الف: تعارض در آراء مندرج در گردش کار محرز می باشد.

ب: همان طور که در دادنامه‌های شماره 21ـ26/1/1386 و شماره 201ـ17/5/1390 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری تصریح شده اولاً: در خصوص بهره‌مندی از مزایای طرح مسیر ارتقای شغلی اجتماع شرایط قانونی در زمان حاکمیت مصوبات مربوط ملاک عمل می‌باشد. ثانیاً: مطابق تصویب نامه شماره 4169/ت25703هـ ـ 23/5/1381 هیأت وزیران و بخشنامه‌های شماره 103669/1802ـ 9/6/1381 و شماره 53676/1800ـ1/4/1383 سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی وقت کشور، تشخیص و احراز شرایط متقاضیان با هیأت ممیزه می‌باشد و تأخیر یا عدم ارسال تقاضای مستخدم به هیأت ممیزه نافی حق مستخدم نبوده و اظهار نظر اداره بدون طرح در هیأت ممیزه مبنی بر استحقاق یا عدم استحقاق مستخدم توجیه حقوقی ندارد. در نتیجه آراء صادره از شعب دیوان عدالت اداری که بر وارد دانستن شکایت صادر شده‌اند صرف نظر از صحت و سقم ادعا رسیدگی به موضوع را در صلاحیت هیأت ممیزه تشخیص داده‌اند، در حدی که متضمن این معنی است صحیح و موافق مقررات می‌باشد. این رأی به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری ـ محمدجعفر منتظر