رای شماره 1313 هیات عمومی دیوان عدالت اداری

رأی شماره 1313 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با موضوع: تعارض در آراء برخی شعب دیوان عدالت اداری درخصوص فوق العاده ویژه مقرر در بند 10 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری

شماره231/96                                                                             1397/5/27

بسمه تعالی

جناب آقای اکبرپور

رئیس محترم هیأت مدیره و مدیرعامل محترم روزنامه رسمی جمهوری اسلامی ایران

با سلام

یک نسخه از رأی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه 1313 مورخ 139/5/9 7 جهت درج در روزنامه رسمی به پیوست ارسال می گردد.

مدیرکل هیأت عمومی و هیأتهای تخصصی دیوان عدالت اداری ـ مهدی دربین

تاریخ دادنامه: 1397/5/9               شماره دادنامه: 1313

کلاسه پرونده: 231/96

مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.
اعلام کننده تعارض: خانم ها: شهناز برجی، مهرا محسنی، فریبا سرابی ـ مدیرکل حفاظت محیط زیست کردستان ـ فریده احمدیان، و آقایان: میکائیل علی میرزائی، مراد کاظمی، میثم رحمتی، رضا معصومی، ناصر قلی زاده، ابراهیم عمو، فرج نجف زاده، مجید یکان مطلق، پیمان وطنی

موضوع: اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری

گردش کار: به موجب بند 10 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری، «فوق العاده ویژه در مواردی خاص و با توجه به عواملی مشخص و با تصویب هیأت وزیران تعیین می گردد. هیأت وزیران در جلسه مورخ 1392/3/26 و به موجب تصویب نامه شماره 83447/ت48729هـ ـ 1392/4/9 به برخی از دستگاههای اجرایی و از جمله سازمان حفاظت محیط زیست اجازه داده است تا با رعایت شرایطی، فوق العاده ویژه (موضوع بند 10 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری) را پرداخت کنند. تصویب نامه طی شماره 38479هـ /ب ـ 1392/6/30 مورد ایراد رئیس مجلس شورای اسلامی واقع شده و سرانجام در تاریخ 1392/7/14 توسط هیأت وزیران لغو شده و معاون اول رئیس جمهور طی مصوبه شماره 127823/ت48729هـ ـ 1392/7/16 مراتب لغو مصوبه مذکور و اصلاحیه آن را ابلاغ می کند.

شاکیان پرونده های موضوع تعارض به موجب دادخواستی به طرفیت سازمان حفاظت محیط زیست کشور «الزام به اعمال و پرداخت فوق العاده ویژه موضوع بند 10 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری موضوع مصوبه شماره 83447/ت48729هـ ـ 1392/4/9 و اصلاحیه بعدی آن به شماره 104615/ت48729هـ ـ 1392/5/10 در احکام کارگزینی را درخواست می کنند و به شعب مختلف دیوان عدالت اداری ارجاع می شود.

الف) شعب 2، 9، 10، 27، 41، 42 و 45  در رسیدگی به دادخواست اشخاص به خواسته فوق الذکر به موجب دادنامه های 9209970900201244 ـ 1392/12/25،    9309970900201230 ـ 1393/9/29، 9509970900901181ـ 1395/7/14، 9509970900901182ـ 1395/7/14، 9509970900901020 ـ 1395/6/27، 9509970900901024 ـ 1395/6/28، 9609970900901206 ـ 1396/5/2، 9309970901002607 ـ 1393/10/24،  9409970902700122ـ 1394/1/22، 9509970902700352ـ 1395/2/18، 9309970904102998 ـ 1393/10/20، 9309970904102975 ـ 1393/10/20، 9309970904202361 ـ 1397/9/4، 9309970904201584 ـ 1393/7/26، 9309970957002798 ـ 1393/12/26،  9309970957002808 ـ 1393/12/26 اثر الغاء تصویب نامه یاد شده را از زمان لغو آن توسط هیأت وزیران دانسته و با استناد به ایجاد حقوق مکتسبه برای شاکیان در دوره زمانی بین تصویب و لغو این تصـویب نامه، حکم به وارد دانستن شکایت صادر کرده اند.

همچنین شعب2، 27، 41، 45 و 50 به موجب دادنامه های شماره 9309970900201268 ـ 1393/10/3، 9409970900200295 ـ 1394/4/3، 9409970902700224 ـ 1394/2/7، 9309970904103003ـ 1393/10/20، 9309970957002807 ـ 1393/12/26، 9309970957002807 ـ 1393/12/26،  9309970957002809 ـ 1393/12/26، 9409970957500818 ـ 1394/4/21، 9409970957500672ـ 1394/3/27 به شرح پیش گفته رأی به وارد دانستن شکایت صادر کرده اند و این آراء به ترتیب طی دادنامه های شماره 9409970955902982ـ 1394/12/25 شعبه 9 تجدیدنظر و 9409970956002874 ـ 1394/12/25، 9409970956002866 ـ 1394/12/24، (9409970956002739 ـ 1394/12/8، 9409970956002738 ـ 1394/12/8)، 9409970956002900 ـ 1394/12/26، 9409970956002872ـ 1394/12/25، 9409970956002797 ـ 1394/12/19 شعبه 10 تجدیدنظر عیناً تأیید شده است.

ب) شعب 3، 4، 24 و 46  در رسیدگی به دادخواست اشخاص به خواسته فوق الذکر به موجب دادنامه های 9409970900302736 ـ 1394/12/1، 9409970900302731ـ 1394/12/1، 9409970900302726 ـ 1394/12/1،9409970900302734 ـ 1394/12/1،  309970900401436 ـ 1393/7/23، 9309970900401415 ـ 1393/7/23، 9409970902401940 ـ 1394/10/16 و 9509970957101845 ـ 1395/11/16 استدلال کرده اند با توجه به ایراد شماره 38479هـ/ب ـ 1392/6/30 رئیس مجلس شورای اسلامی به مصوبه شماره 83447/ت48729هـ ـ 1392/4/9 هیأت وزیران و با توجه به اینکه مصوبه مذکور و اصلاحیه آن به شماره 104615ت48729هـ ـ 1392/5/10 طی مصوبه شماره 127823/ت48729هـ ـ 1392/7/16 هیأت وزیران لغو شده است بنابراین اثر الغاء تصویب نامه 83447ت48729هـ ـ 1392/4/9 به زمان وضع مصوبه تسری می یابد و بر همین اساس حق مکتسبه ای برای شاکیان محقق ندانسته و رأی به رد شکایت صادرکرده اند.

همچنین شعبه 4 به موجب دادنامه های 9309970900401430 ـ 1393/7/23، 9309970900401439ـ1393/7/23، 9309970900401414ـ1393/7/23 با استدلالی مشابه استدلال اخیرالذکر رأی به رد شکایت صادر کرده است و آراء مذکور به ترتیب به موجب دادنامه های شماره 9409970956001241ـ 1394/4/15 و 9409970956001284 ـ 1394/4/15 شعبه 10 تجدیدنظر و دادنامه 9409970955801885 ـ 1394/9/1 شعبه 8 تجدیدنظر دیوان عدالت اداری عیناً تأیید شده است.

همچنین شعب 41 و 45 به موجب دادنامه های شماره 9309970904103003ـ 1393/10/20، 9309970957002797 ـ 1393/12/26 در موضوع مذکور رأی به وارد دانستن شکایت صادر کرده اند ولی این آراء به موجب دادنامه های شماره 9409970956002247 ـ 1394/7/20 شعبه 10 تجدیدنظر و 9509970956000403ـ 3/9 /1395 شعبه 27 تجدیدنظر دیوان عدالت اداری با استدلال اخیرالذکر نقض شده است.

هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ 1397/5/16 با حضور رئیس و معاونین دیوان عدالت اداری و رؤسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رأی مبادرت کرده است.

رأی هیأت عمومی

اولاً: تعارض در آراء محرز است.

ثانیاً: نظر به اینکه هیأت وزیران در تصویب مصوبه شماره 83447/ت48729هـ ـ 1392/4/9 پرداخت فوق العاده ویژه ای را در اجرای حکم بند 10 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری برای کارکنان تعدادی از وزارتخانه ها و دستگاههای اجرایی تصویب کرده لیکن شرایط مقرر در بند 10 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری از حیث حداکثر 25% مشاغل را در تصویب آن رعایت نکرده است و رئیس مجلس شورای اسلامی نیز در اجرای قانون نحوه اجرای اصول 138 و 85 قانون اساسی در رابطه با مسئوولیت های رییس مجلس شورای اسلامی و اصلاحات بعدی مصوبه مذکور را مغایر قانون اعلام کرده و هیأت وزیران نیز به موجب مصوبه شماره 127823/ت48729هـ ـ 1392/7/16 با توجه به نظریه شماره 38479هـ /ب ـ 1392/6/30 رئیس مجلس شورای اسلامی مصوبه شماره 83467/ت48729هـ ـ 1392/4/9 و اصلاحیه بعدی آن به شماره 104615/ت48729هـ ـ 1392/5/10 را لغو کرده است، بنابراین با توجه به اینکه اثر لغو مصوبه قهراً به زمان تصویب مصوبه اولیه تسری می یابد و به موجب تبصره 4 قانون نحوه اجرای اصول 138 و 85 قانون اساسی در رابطه با مسئوولیتهای رییس مجلس شورای اسلامی با اعلام رئیس مجلس شورای اسلامی مبنی بر مغایرت مصوبه با قانون و عدم اصلاح آن مصوبه ملغی الاثر می شود و این ملغی الاثر شدن به این معنی است که آثار مصوبه از تاریخ تصویب از بین خواهد رفت و عملاً به گذشته تسری می یابد، بنابراین چون در پرونده های موضوع تعارض خواسته شاکیان مبتنی بر مصوبه ای بوده که متعاقباً لغو شده و ملغی الاثر گردیده در نتیجه حقی برای شاکیان ایجاد نشده و آراء به رد شکایت به شرح مندرج در گردش کار صحیح و موافق مقررات تشخیص می شود. این رأی با استناد به بند 2 ماده 12 و ماده 89 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 برای شعب دیوان عدالت اداری و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم الاتباع است.

رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری ـ محمدکاظم بهرامی